a research-project from Echo.Base

SCHUIM

"Denken in schuim is navigeren op labiele stromen"


Schuim is cappuccino, quantumschuim, scheerschuim, schuimplastic, (mythisch) zeeschuim, antiterrorismeschuim, ... .
Er bestaat ook een schuimwetenschap. De werking en transformaties van schuim is met vele mysteries omgeven.



Wanneer we het hebben over de Duitse filosoof Peter Sloterdijk en zijn befaamde literair-filosofische sferentrilogie kunnen we spreken van schuimduiding”.



Sloterdijk treedt hier op als jongleur met ballen, bollen, bellen, kogels, globes en schuim.


Hij gaat in de aanval tegen het moderne en loodzware conservatisme en houdt een pleidooi voor antigravitationele krachten, voor het lichte en het lichtzinnige.
Een soort kosmonautisch denken en een vergaande extatische vertelling van de menselijke leef- en woongewoonten met als leidraad de vraag:

Waar zijn we als we in de wereld zijn?

Hij vertrekt bij de bellen, als microsferologische en intieme ruimten om dan uit te breiden naar het macrosferologisch niveau met de globes en de globalisering en te eindigen bij het polysferologische schuim:
de conditie waarin we nu leven.


Want we leven niet meer in of op bollen, bellen en globes,
maar onze huidige situatie is er één van een voortschrijdende verschuiming.



Schuim staat voor fragiliteit, individualisme en pluralisme. Een soort van veelkamersysteem met wanden die tegelijkertijd gedeeld worden en verbinden maar ook delen en scheiden. Agglomeraties van zeepbellen met een hoge dichtheid, die volgens de structurerende principes van co-fragiliteit (de wanden, onze mentale immuunsystemen) en co-isolatie (we zijn altijd met minstens twee), in elkaar of weg van elkaar, imploderen of exploderen: “Stabiliteit door liquiditeit.”
De mens vindt zichzelf steeds opnieuw uit en Sloterdijk komt tot de euforische conclusie dat totalitarisme op die manier onmogelijk wordt, vermits zovele veranderlijke krachten weerstand bieden tegen de kracht van het grotere geheel.

“Wie de lucht verovert, moet lang genoeg over vliegen hebben gedroomd.”



De galactische schuimstructuur waarin we leven is geen universum,
maar een steeds veranderend multiversum van tegen elkaar aan duwende zeepbellen.



Een mens bewoont tegelijkertijd vele verschillende en veranderlijke bellen gaande van de eigen wereld waarin je postzegels verzamelt tot de verschillende woon- en werkkringen waarin we ons bewegen, ons nomadisch bestaan en onze vele uitstulpingen in het virtuele... .

anne dekerk (pics & txt)

No comments: